KENDİNE İYİ BAK

Bazı sesler vardır. Her şeyin önüne geçip, sizi yoran sesler. Anlamsızca kafanızın içinde dolaşıp, düşünmenizi engelleyen sesler. Kimisi karanlık bir kuyunun içine çeker sizi. Sanki hiç o kuyudan çıkamayacak, sonunuz olacakmış gibi. Niye bunu kendimize yaparız ki?

Her uzun yolda, her karanlık gecede birkaç melodiye kendimizi bırakıp düşüncelerimizi özgür bırakmıyor muyuz? Bir şekilde kendimize yer edindiğimiz dünyamızda her fırtına diniyor, denizler duruluyor, güneş her gün yeniden doğuyor... Turuncu her seferinde güneş ışıklarıyla dans ediyor... Hayat sana yaşattığı kötü olayların yanında küçük güzelliklerde gösteriyorsa umut vardır. Yarınınız dünden çok daha güzel olabilir. Neden yarını doyunca yaşamak varken onu geçmişin karamsarlığına batıralım? Evet, hayat ne yazık ki her zaman çiçek açtırmıyor bize, her zaman hayalini kurduğumuz şeyleri önümüze sermiyor. Ama sen vazgeçme! İnan ki vazgeçmediğin her günün sonunda bambaşka güzelliklere ulaşacaksın. Bırak gerekirse kalbin ya da elin boş kalsın. Sen kendin olarak varsın. Kendin olarak zaten çok güzelsin.

Hayata karşı gözlerini iyice aç, dün dinlediğinden daha dikkatli dinle hayatı. Senin için iyi olan her neyse orada bir yerde... Kalbini kapatma, elini çekme. Evet, hayat kısa ama acele edip güzellikleri kaçırma. Yeri geldiğinde kendin olmaktan korkma, kimse senden güzel değil. Bir gün gelecek ve sen beklediğine değdiğini anlayacaksın. O güne kadar kendine iyi bak. Çünkü gülümsemek sana çok yakışıyor...